Banesa e familjes Kume

BO1/1-Banesa e familjes Kume

Shtëpia e Kumeve, një familje tregtarësh, e ndërtuar në periudhën 1936-1938, nga brigada e gollobordasve me drejtues Usta Nuredinin, shënon simbolikisht edhe një vijë ndarëse gjeografike stilesh ndërtimi në zonë, si fundi i ndikimit të stilit otoman.  Banesa, e ndërtuar sipas stilit italian, të kohës, me parmakë në formë të rrumbullakosur, ka qenë tepër e lartë në hapësirën e brendshme, në raport me standardet e kohës, me lartësi kati prej 5 metrash. Për shkak të lartësisë së tyre, brenda dyqanit kishte një “facarelë”, ndarje, ku qëndronte personi që vëzhgonte punën e punonjësve të dyqanit. Kjo e bën të veçantë këtë mjedis, krahasuar me njësi të tjera tregtare në këtë zonë. Një tjetër veçanti është dhe trashësia e mureve anësore, që shkon nga 0.5 metër deri në 90 cm, çka i bën ato si mure kalaje, shumë forta dhe për këtë arsye, në periudhën e diktaturës komuniste, kjo banesë, ishte përfshirë në listën e objekteve që shërbenin si strehime në raste lufte apo bombardimesh. Në katin përdhes mund të strehoheshin normalisht mbi 100 persona.

Porta e jashtme e banesës, e stilit italian, me kangjella në formën e një shigjete, që kushtoi 10 napolona flori, përbën një nga elementët dallues të saj. Në krye të derës ishin të vendosura dy gërma “KK”, pra Kiço Kume, pronari i saj. Ky element, reflektonte përkujdesjen dhe mentalitetin e kohës për të vërtetuar pronësinë. Këtë praktikë e ndeshim edhe në banesa të tjera përgjatë kësaj rruge dhe gjetkë, ku hasim vendosjen e gërmave, që janë inicialet e pronarëve. Ato përgjithësisht vendoseshin në kangjellat e dyerve, në ato të ballkoneve, apo të dritareve. 

Një element shtesë që sjell ndërtimi i kësaj godine është dhe sistemi i shkarkimeve të ujrave të zeza, i përmasave shumë të mëdha për kohën, i realizuar me “grez” dhe i kapur në ganxha metalike, që zbrisnin poshtë, në sistemin e kanalizimeve me një pjerrësi të admirueshme.   

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, banesa shërbeu si një qendër shëndetësore për qytetin.